Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania obciąża krewnych w linii prostej (krewnymi w linii prostej są osoby, z których jedna pochodzi wprost od drugiej, czyli dziadkowie, rodzice, dzieci, wnuki) oraz rodzeństwo. Alimenty obejmują dostarczania środków przeznaczonych w szczególności na wyżywienie, odzież, mieszkanie, leczenie, kształcenie, a w rozsądnych granicach również na rozrywkę, kulturę itp.
Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy podkreślić, że osiągnięcie pełnoletności przez uprawnionego nie wyłącza obowiązku alimentacyjnego. Jednakże rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Katalog potrzeb jest indywidualną kwestią każdego uprawnionego, aczkolwiek są pewne kwestie wspólne dla ogółu uprawnionych jak wyżywienie, mieszkanie, odzież itp. Drugą przesłanką wyznaczającą wysokość alimentów są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Takie sformułowanie przepisu jednoznacznie wskazuje, że nie tylko aktualnie otrzymywane wynagrodzenie wyznacza wysokość alimentów. Pod uwagę należy też wziąć, czy zobowiązany w pełni wykorzystuje swoje możliwość. Dlatego niezbędne jest zbadanie jego kwalifikacji zawodowych, wykształcenia, doświadczenia zawodowego, wcześniej uzyskiwanych dochodów, itp. Nawet osoba bezrobotna nie jest zwolniona z obowiązku alimentacyjnego.
Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.
Roszczenia o świadczenia alimentacyjne przedawniają się z upływem trzech lat. Oznacza to, że przedawniają się roszczenia, a nie samo prawo do żądania alimentów, które nie podlega przedawnieniu. Świadczy to o tym, że można dochodzić alimentów po wielu latach, jednak takie żądanie będzie skuteczne tylko w stosunku do rat należnych za trzy lata wstecz od momentu wytoczenia powództwa.
USTAWA z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 1964 Nr 9 poz. 59 z póź. zm.)